سرویس های مکان یابی

اولویت های متفاوتی دربین کاربران برای انتخاب یک گوشی هوشمند وجود دارد که این اولویت ها به سه دسته عمده تقسیم می شوند که برای برخی کیفیت و نوع صفحه نمایش ، عده ای دیگر سیستم عامل و قدرت پردازش گوشی و برای جمعی نیز ظاهر و جنس گوشی هوشمند ملاک است؛ اما باید در نظر داشت که هر گوشی هوشمند دارای ویژگی های دیگری نیز هست که کمتر به آنها پرداخته میشود. یکی از این ویژگی ها چیپ های مکان یابی گوشی هوشمند است.

تقریباً در تمام پایگاه های اطلاع رسانی مشخصات گوشی های هوشمند و بخصوص در Gsmarena.com یک قسمت از جدول مشخصات به لیست چیپ های مکان یاب گوشی اختصاص دارد که نشان می دهد این گوشی از کدام سرویس دهنده ها میتواند استفاده کند؛

 

طبیعتاً هر چه تعداد این سرویس دهنده ها بیشتر باشند ، عمل مکانیابی دقیق تر و با سرعت بیشتری انجام میشود. مثلا پرچمدار شرکت اپل از سرویس های A-GPS , GLONASS , GALILEO و ZQSS استفاده می کند ولی گوشی نوکیا پنج تنها از A-GPS استفاده میکند که برای مکانیابی نیاز به حدود یازده دقیقه زمان دارد و در بهترین حالت و در حضور اینترنت و اتصال گوشی به سرور مکانیاب این زمان به پنج دقیقه کاهش پیدا میکند.

 

این سرویس ها هر کدام در اختیار یک ابرقدرت هستند که جی پی اس توسط آمریکا ، گلوناس توسط روسیه ، گالیله توسط اتحادیه اروپا و بیدو توسط چین راه اندازی شده و کنترل می شوند. همچنین QZSS نیز به نوعی یک سیستم توسعه یافته برای کشور ژاپن است که این کشور را پوشش می دهد.

البته تمام گوشی های موجود در بازار حداقل به سیستم مکان یابی ایالات متحده یا همان GPS مجهز هستند اما وجود سرویس های دیگر مزیت بزرگی برای یک گوشی هوشمند به شمار می رود.

 

در بین این سرویس ها گلوناس که همزمان با جی پی اس شروع بکار کرده کارآمد ترین سرویس برای ایرانیان به شمار میرود ، زیرا اکثر ماهواره های این سرویس از  ۲۴ ماهواره ی موجود برای پوشش نیمکره ی شمالی به کار می روند که در کشور ایران نیز به دلیل حضور در نیمکره ی شمالی این سرویس دقیق تر و پرسرعت تر از سرویس های دیگر است.

 

البته در بحث مکان یابی وجود یک سنسور به نظر کم اهمیت ولی در واقع مهم نیز مدنظر است؛ سنسور Compass یا قطب نما زمانی که شما در حال استفاده از نقشه هستید و تغییر مسیرهایی دارید برای نشان دادن جهت حرکت شما بکار می رود که بسته به نوع پردازنده ممکن است گوشی شما این سنسور را دارا باشد و تجربه ی  لذت بخشی از مکان یابی با گوشی هوشمند خود داشته باشید.

آشنایی با زبان برنامه نویسی جاوا

جاوا یک زبان برنامه نویسی سطح بالا و شی گرا است که توسط جیمز گاسلینگ در شرکت سان مایکرو سیستمز ساخته شده است. دستور زبان جاوا (Syntax) بسیار شبیه به زبان های برنامه نویسی C و ++C است. زبان جاوا نسبت به ++C مدل شی گرایی ساده تری دارد و از قابلیت های سطح پایین کمتری پشتیبانی می کند. جاوا در سال ۱۹۹۵ یعنی در حدود ۲۰ سال پیش رسما معرفی شد.

جاوا از ابتدای کار شعاری را برای خودش در نظر گرفت و آن این بود که: "برنامه را یک بار بنویسید و همه جا اجرا کنید." منظور از این جمله این است که زبان جاوا مستقل از سخت افزار و نرم افزار است. یعنی برنامه نویس جاوا هنگام نوشتن برنامه اصلا نیازی نیست که به این مسئله فکر کند که برنامه وی قرار هست در چه محیطی (لینوکس، ویندوز، مکینتاش و ...) اجرا شود. چون اجرا کننده برنامه های جاوا، JVM است و این وظیفه ماشین مجازی جاوا (Java Virtual Machine) است تا برنامه ما را منطبق بر محیطی که برنامه روی آن اجرا می شود، اجرا کند.

یکی دیگر از خصوصیات زبان جاوا، شی گرا بودن آن است. شی گرایی یک مفهوم بسیار گسترده و جالب است و در جاوا به جز روش شی گرایی، به روش دیگری نمی توان برنامه نوشت.

با جاوا چه برنامه هایی می توان نوشت؟

با جاوا حوضه بسیار گسترده ای از برنامه ها را می توان نوشت. از برنامه های دسکتاپ یا همان رومیزی گرفته تا برنامه های وب و توزیع شده، برنامه های موبایل و در کل برای پلتفرم های پرتابل. همچنین می توان از جاوا در بازی سازی نیز استفاده کرد. اما همانطور که قبلا گفتیم، جاوا از قابلیت های سطح پایین کمتری پشتیبانی می کند و منطقی نیست که برنامه هایی بنویسیم، که لازم باشد با سخت افزار ارتباط برقرار کند. مثلا برای ارتباط با پرینتر. (هرچند که این کار غیر ممکن نیست).

نحوه اجرا شدن برنامه های جاوا

فرض کنید می‌خواهیم برنامه‌ای به زبان جاوا بنویسم. بنابراین ابتدا یک ویرایشگر متن (مثل نُت پد) را اجرا می‌کنیم و کدهای برنامه را در فایل نت پد می‌نویسیم. بعد از نوشتن کدهای برنامه، ما برنامه را با پسوند java. ذخیره می‌کنیم و سپس توسط کامپایلر جاوا، برنامه را کامپایل می‌کنیم. در پروسه کامپایل اگر خطای دستوری در برنامه وجود داشته باشد مشخص می‌شود و برنامه کامپایل نمی‌شود. اما اگر خطایی در کار نباشد، برنامه کامپایل می‌شود و کامپایلر جاوا فایلی ایجاد می‌کند با پسوند class. که اگر این فایل class. را اجرا کنیم با کدهایی ناخوانا مواجه می‌شویم. به این کدها، کدهای میانی یا بایت کد گفته می‌شود. حال اجرای این بایت کدها بر عهده JVM است. JVM همانند شکل زیر این بایت کدها را با توجه به نوع سیستم عامل و سخت افزاری که روی آن نصب است، به زبان ماشین یا همان صفر و یک تبدیل می‌کند و در آخر، برنامه اجرا می‌شود.

جاوا در سه نسخه رسمی ارائه شده است. این سه نسخه عبارت اند از:

Java SE که مخفف Standard Edition است و همانطور که از نامش پیداست، نسخه پایه و استاندارد جاوا است و برای نوشتن هر برنامه‌ی جاوا به این نسخه احتیاج است.

Java ME که مخفف Micro Edition است. نسخه‌ای برای نوشتن برنامه روی سخت افزارهای خاص مانند لوازم خانگی، موبایل، اسباب بازی‌ها و ... است. امروزه این نسخه از جاوا با وجود موبایل‌های هوشمند، کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

Java EE که مخفف Enterprise Edition است. نسخه‌ی مدرن و سازمانی جاوا است. از این نسخه برای نوشتن برنامه‌های روی سرور استفاده می‌شود. در کل Java EE مجموعه ای از تکنولوژی‌ها است و یادگیری این نسخه از جاوا سخت و زمان‌بر است و باید سال‌ها به طور عملی کار شود تا بتوان خود را به عنوان یک Java EE کار حرفه‌ای معرفی کرد.

 

سخن مدیر مسئول شماره 35

در ده سال آینده خودتان را کجا می بینید؟ بیش از این در توهم نباشید! بدون تلاش امیدوار نباشید! بدون عمل آرزویی نداشته باشید!

اینجا یک سوال خوب مطرح می کنم که از خودتان بپرسید: به کجا دارید میروید؟ ده سال آینده قطعا خواهد آمد. سوال این است، کجا؟ نمیخواهیم خودمان را درباره کجا بودنمان در ده سال آینده گول بزنیم. نمیخواهیم خودمان را درباره مسیری که می رویم گول بزنیم.

کلید کار نگاه کردن و گفتن این جمله است:" من کجا هستم؟ چه کاری می توانم برای تغییر انجام دهم تا در مسیر به سمت گنجی که می خواهم، گنج ذهنی، گنج شخصی، گنج روحی، گنج مالی مطمئن تر و مدام و روزانه گام هایی به جلو بردارم؟

کلید کار اکنون شروع کردن است و اکنون در پی تغییرات در جهت حرکت در جاده جدید باشید. تنها چند قدم در جهت نظم روزانه می تواند تفاوت های بزرگی ایجاد کند. و قبل از اینکه خودتان متوجه شوید ، در جاده ای جدید گام بر می دارید.

شماره 35 از نشریه نُد به صورت چاپی و الکترونیکی منتشر شد

شماره 34 از نشریه نُد به صورت چاپی و الکترونیکی منتشر شد

شماره 33 از نشریه نُد به صورت چاپی و الکترونیکی منتشر شد

شماره 32 از نشریه نُد به صورت چاپی و الکترونیکی منتشر شد

 

شماره 31 از نشریه نُد به صورت چاپی و الکترونیکی منتشر شد

شماره 30 از نشریه نُد به صورت چاپی و اکترونیکی منتشر شد

سخن آغازین

مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!

اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.

همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب علم و هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.

زکات علم، نشر آن است.

هر وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است.